Przeliczanie awantury sprzed osiemdziesięciu lat na dzisiejsze sensy... jest bez sensu.
Życie było wtedy tanie, a świat i tak zburzony, więc jedno miasto plus ćwierć miliona w jedną czy drugą stronę naprawdę nie robiło wielkiej różnicy.
Ot, kolejny dzień w fabryce mielonki.
Szczęśliwi posiadacze kredytów biorą wakacje.
Gdyby tak jeszcze można było dostać urlop od całej reszty!
Pan Zbyszek dwoi się w oczach: tu pan Zbyszek na traktorze, tam pan Zbyszek w kombajnie.
Ale kombajn to tylko współczesna wersja sierpa!
Co na to młoty, partyjni towarzysze?
Trudna bywa rzeczywistość pogromców czerwonej hołoty...
W ojczyźnie więcej psów niż ludzi.
Nie dziwota więc, że od całego tego szczekania i ujadania za oknem, Polak wiecznie spięty i rozdrażniony.
Skoro za popsucie elektronicznego papierosa wywozi nastolatkę w bagażniku, co zrobiłby suweren panu Prezesowi za zniszczenie ojczyzny?
Oczywiście, gdyby suweren ów był w stanie dodać dwa do dwóch.
Z kijkiem ganianie po łące.
Nic dziwnego, że córki świniopasów są zachwycone.
Pani od książek nudnych jak klaser ze znaczkami raczyła uznać bliźnich za idiotów.
I w tym akurat należy przyznać jej bezwzględną rację.
Biednemu carewiczowi już wydawało się, że Turecki przyjaciel wystawił go do wiatru.
Tymczasem kilkuminutowe spóźnienie wytłumaczyć łatwo: nikt nie ma aż tak szwajcarskich zegarków jak nowi Ruscy.
Komuniści i złodzieje bez sensu gorączkują się o węgiel, kiedy za oknem czterdzieści stopni.
A rząd, mądry, na chłodno: przecież nie możemy mieć jeszcze pewności, że zima w ogólne w tym roku nastąpi!
Przetrwać zimę pozwoli Polakom chrust w miejsce węgla, oraz grochówka, dzięki której każdy wyprodukuje sobie gaz na własne potrzeby.
Ewentualne nadwyżki chętnie przyjmie przemysł.
Jako napastnik może i całkiem przyzwoity, ale sympatii nie budzi.
W wieku wciąż poborowym, a z pełnym wyrachowaniem zmienia klub na taki, by znaleźć się dalej od linii frontu i konieczności bronienia ojczyzny.
Pokoje, w których przesiadują indywidua takiego autoramentu, zwie się zwykle nie izbą, a pakamerą.
Lub jeszcze gorzej.
Niemcy nauczyli nas czynić znak krzyża i stawiać miasta, a my w zamian kupiliśmy od nich wszystkie piętnastoletnie golfy i dwudziestoletnie audiole.
Szkoda byłoby zaprzepaścić tak piękną przyjaźń przez głupie kwakanie.
Prezes Polski raczył obiecać nam, że nie popuści.
Niestety, ostatecznie zadecyduje o tym biologia.
Wystrzelili w kosmos aparat z długą lunetą i teraz każą zachwycać się zdjęciami.
Nuda. Już bardziej porywający jest dowolny wygaszacz ekranu.
Na drona to mogą zrzucać się Litwini.
My, zbierając do tradycyjnych puszek z serduszkiem, powinniśmy ufundować sąsiadom przynajmniej tuzin atomówek.
Niektórzy nie są w stanie przewidzieć przyszłości.
Nawet gdy się już całkiem wydarzyła.
Oskarżenia komunistów i złodziei są jak zwykle niepoważne: prawie każda Polka nazywa się Julia P., więc zostawmy kucharkę p. Prezesa w spokoju!
Czas chyba, żeby opozycja zaczęła uświadamiać rodaków w kwestii istnienia i zamiarów zbrodniczej ideologii dualizmu-pozornej-bilokacji (du-po-bil), lansowanej podstępnie przez wybryki natury i genetyki, jakimi są jednojajowe bliźniaki.
A zwłaszcza ten jeden, który przeżył, by stawiać sobie pomniki na podobieństwo brata.
Koniec ery romantycznej:
Prezes - Sancho Pansa europejskiej polityki - przestaje walczyć z wiatrakami!
W górach lawiny, w morzach rekiny, na równinach wojna.
Lepiej w ogóle nie wysiadać z samochodu, tylko jeździć w tę i z powrotem.
O ile kogoś jeszcze stać na paliwo...
Gdyby znana rodzima tenisistka była polskim rządem, na konferencji pomeczowej, mimo porażki, ogłosiłaby zwycięstwo i jak gdyby nigdy nic stawiła się w następnej rundzie na kort.
Żeby ponownie z godnością polec.
Niezłomny Andrzej, prawdolubny Mateusz, zatwardziały Zbyszek, a z drugiej strony bawidamek Rafał i złotousty Szymon...
...niestety, całe x-pokolenie to tylko chłopcy na posyłki, którzy nie wierząc w sens gry, kolejne posunięcia jedynie bez większego przekonania markują.
Kształt przyszłości zależy więc w głównej mierze od tego, jak długo ich tatusiom starczy sił witalnych, by dalej bez przeszkód odciskać swe dziadowskie piętno na rzeczywistości.
Czy to aby nie czas najwyższy, by ekolodzy upomnieli się o dobrostan węży z Wyspy Węży?
Awangardą mogliśmy być, zachodem Wschodu...
...zamiast znowu - na zawsze peryferyjnym - wschodem Zachodu.
A teraz za późno: za chwilę nowi sojusznicy pobudują u nas swoje stanice i forty, by na dłużej okopać się na tej rozległej rubieży.
